gökkuşağında bukalemun olmak

herkes kendi görmek istediği renkte görürken; kimse gerçek yerini anlayamaz.

üşüyorum blog,
içimdeki soğukluk şu havadan da dondurucu.
'boştu hep,
bomboştu!'

düngecebirdiziizledimve...

'insan bir kere büyüdü mü, olgun düşündü mü, bir daha asla çocuk kalamaz!
yaşı ne olursa olsun.'
dedi sadece...

fırtınadan korkan adam, daha o tatlı bahar rüzgarlarındayken çekti kendi sonsuz maviliğin içinden...
korktu alabora olmaktan,
korkmuş yine sağ çıkamamaktan...

hiçlik (vol:345435)

yine hiçlik blog,
yine, yeni, yeniden hiçlik...
damarlarımdan ağır ağır akışını ve gidişini hissediyorum hissettiklerimin birer birer.
külkedisi yeniden balkabağına dönüştü.
cinderella olmak benim harcım değildi biliyordum.
ama yine de ben, kırılan cam ayakkabımı yapıştırmayı denemiştim
sabırla, itinayla...

2011

söylediğim, şarkılarda saklı

"Şarkılar yalan! Duyduklarını unut!" dedi adamın biri bir şarkı içerisinde.