kayanherbiryıldıziçinyalnızcabirdilekttumben

günden güne çürüyor gökyüzü bahçem.
ve bir taraftan kaybolan yıldızlar... kimileri ara ara var, çoğu zaman yoklar...
ve git gide kararan bu gökyüzü...
unutuyorum artık gülümsemek için gökyüzüne bakmayı. çünkü baktığım an aradığımı görememe korkusu yerleşti içime. gülümsemek hayal oluyor gökyüzüne. her yeni gün ya birisi daha kayarsa korkusu...
incecik bir iple asmışım meğer her birini gökyüzüne.

ve yavaş yavaş yaşlı bir ağaç altında, sakin bir gölge ilişiyor gözüme. rahat gözüken ama bi o kadar da güneşten uzak, serin ve yalnız...