Güneşin hiç uğramadığı bu ara sokakta; düşündüm de...

saat 06:07. gündoğumunu izleyemeyeceğim kadar ufak bir parça gökyüzüyle beraberim binaların kapladığı bu ara sokakta... ama yine de seviyorum. bana biraz olsun İstanbul dedirtiyor bu daracık ve kocaman binalarla çevrili ara sokak. ve tabi ki tamamen kaldırım taşlarıyla döşenmiş bir yol.
pek uğramazdım açıkcası eskiden. benim için sadece 'barok müzik'in sokağıydı burası. şimdi ise içinde yaşadığım evin sokağı... her yerden çok seviyorum burayı. unutamayacağım yazın nadide parçalarından birisi ve aylar sonra benim için yine sadece 'barok müzik'in sokağı olacak olması acı olsa da beni her geçişimde gülümseteceğinden şüphem yok. aslında bunu derken başka ara sokaklar da aklıma geldi. keşke biraz daha büyük şehir olsaydı da her bir caddesine teker teker sığdırsaydım anıları. yığdırmasaydım üst üste...
burayı hiç sevmediğimi söylerdim ama bu yazıyı tekrar okurken öyle olmadığını görüyorum sanki. tam da ben başka bir şehirde hem de en çok istediğim şehirde yeni bir okul kazanmışken olmamalıydı bu...
ben seçimimi yaptım.
daha fazlasını bulmak umuduyla elimdekilerden olmayı göze alamıyorum...
hem kimse bana baki değilken, kimse için vazgeçemezdim alıştığım bu küçücük dünyadan...